Voor de Franse notaris is de handel in onroerend goed
een belangrijke bron van inkomsten. Hij of zij adverteert met de huizen
van cliënten via een maandblad, via de publieksmedia (kranten en
huis-aan-huisbladen) en op de website
immonot. Notarissen krijgen
bij de koop natuurlijk gewoon betaald voor de akte en zo. Dat zijn
kosten voor de koper. Daarnaast betaalt de verkopende partij soms ook
'onderhandelingskosten' (frais de négociation), die hij weer in zijn vraagprijs verwerkt. Of er ook daadwerkelijk
onderhandeld wordt, maakt daarbij niet uit. Sommige notarissen zijn
daarin minder gehaaid. Als je belt en vraagt wat de minimumverkoopprijs
is, krijg je die soms gewoon te horen. Wat je onderhandelen noemt! Omdat
notarissen vaak huizen uit erf kwesties te koop hebben en minder dan de
makelaars geneigd zijn hoog in te zetten, kun je er soms goede zaken
doen. Ga dus als je op zoek bent naar een huis in een bepaalde regio in
ieder geval langs de notarissen en leg deze je wensen voor. Wie weet wat
het oplevert, en het is allicht goedkoper dan via een makelaar.
Het verwerven van
onroerend goed in het buitenland is moeilijk en tijdrovend.
Het is belangrijk alle juridische en financiële verplichtingen
die voortvloeien uit de aankoop van een huis te begrijpen.
Bovendien is het noodzakelijk de regio goed te kennen omdat
waardering van onroerend goed hier gebaseerd is op het vraag
en aanbod principe en de prijsonderhandelingen een kunst op
zich is. |